Spacery po 600-letnim Serocku
Dzieci z przedszkola im. Krasnala Hałabały w Serocku miały okazję lepiej poznać swoje miasto. Poniżej krótka relacja.
RYNEK - już dawno temu był miejscem, gdzie kupcy handlowali lub wymieniali się towarem. Kiedyś to miejsce i ludzie wyglądali trochę inaczej niż dziś. W ocalałym budynku mieściło się przedszkole.
KOŚCIÓŁ - oprócz miejsca modlitwy pełnił funkcję zamku obronnego. Tu mieszkańcy mogli schronić się przed niebezpieczeństwem (atakiem wroga lub pożarem). Dlatego ma wysoko umieszczone okna i stoi na górze. Dzwon sygnalizował ludziom o niebezpieczeństwie.
PLEBANIA - wzięła swoją nazwę od plebana. Tak kiedyś nazywano księdza.
SZKOŁA - tak, tak. Dawniej w tym budynku mieściła się szkoła. Dziś to Izba Pamięci i Tradycji Rybackich w Serocku.
BARBARKA - to na tej górze powstała pierwsza osada. Tu mieszkańcy własnoręcznie wyrabiali buty ze skóry, naczynia z gliny, piekli chleb. Swoje produkty sprzedawali lub wymieniali się „towar za towar” z innymi kupcami. Wodę czerpali ze wspólnej studni. Osada otoczona była wysokim „ogrodzeniem”. Wjeżdżano bramą główną.
SZEROCZEC - to dawna nazwa Serocka i pochodzi od szerokiej rzeki Narew. W dawnych czasach rzeka pełniła bardzo ważną role w życiu mieszkańców. Czerpano z niej wodę do picia, gotowania, mycia, prania. Służyła również do transportu drewna, które było podstawowym materiałem do budowania domów.
LEGENDA O ZABŁOCKIM
Dawno temu żył sobie pewien kupiec, który nazywał się Zabłocki. Był dusigroszem- nie lubił wydawać pieniędzy. Pewnego razu kupił mydło i chciał je po kryjomu –żeby nie płacić myta za transport rzeką- przemycić w skrzyni ukrytej w sieci pod łodzią. Oszustwo mu się nie udało bo do skrzyń dostała się woda i mydło zaczęło się pienić a na rzece powstała piana. Kupiec musiał zapłacić karę za zanieczyszczenie wody w rzece i za próbę oszustwa. Od tej pory jeśli komuś nie uda się interes mówi się, że „wyszedł jak Zabłocki na mydle”.
NASZA BARBARKA
Już dużo wiemy o naszym Serocku. Każdy spacer kończyliśmy budowaniem własnej BARBARKI.
A tak wygląda Serock oczami przedszkolaka. Prace dzieci:
Beata Agacińska