Rocznica Porozumień Sierpniowych
Sytuacja gospodarcza z dnia na dzień stawała się coraz gorsza: spadała produkcja, wzrastał zagraniczny dług PRL, a ceny żywności były coraz wyższe. PRL- owski reżim, którego znakiem rozpoznawczym była wszechobecna cenzura, puste półki sklepowe i ciągłe podwyżki cen, a także prześladowania przeciwników systemu, sprawił, że sytuacja w kraju była napięta na tyle, że wystarczyła iskra, by wybuchły protesty na niespotykaną dotąd skalę.
Zwolnienie ze Stoczni Gdańskiej działaczki nielegalnych wolnych związków zawodowych Anny Walentynowicz było właśnie tym impulsem, zdecydowało to o organizacji strajku okupacyjnego. Cel był jeden: opanowanie stoczni i wstrzymanie produkcji w jednym z najbardziej dochodowych państwowych zakładów w zamian za realizację sformułowanych przez organizatorów postulatów. 31 sierpnia 1980 roku po 10 dniach negocjacji udało się dojść do porozumienia obu stron i podpisać 21 postulatów porozumień przez komitet strajkowy stoczni gdańskiej i przedstawicieli władzy ludowej. Tego dnia na podstawie podpisanego porozumienia w Gdańsku dopuszczono do pełnoprawnego zarejestrowania NSZZ Solidarność. Wynegocjowano także ograniczenie cenzury oraz zwiększenie wypłat i przywrócenie do pracy zwolnionych w latach 1970 i 1976 uczestników strajków. Strajk uważany był za nietypowy, gdyż połączył ze sobą klasę robotniczą z przedstawicielami inteligencji, którzy działali w roli doradców. Na przełomie sierpnia i września 1980r. podpisano również inne porozumienia : w Szczecinie 30 sierpnia, w Jastrzębiu-Zdroju 3 września i w Hucie Katowice 11 września 1980 roku.
Porozumienia zmieniły nie tylko - choć na krótko - sytuację socjalną wszystkich klas pracujących, ale przede wszystkim mentalność Polaków, którzy zaczęli się solidaryzować z grupą ludzi spod znaku „Solidarności”, walczących o polepszenie warunków życia całego narodu.